Duru'nun ağzını koluna silme alışkanlığının bir huya dönüşmemesi için her yemeğe oturduğumuzda Duru'ya yemek bile koymadan önce peçetesini hazırlarım.Elinin altında peçete olunca -ağzını peçetesine silmesi gerektiğini bildiğinden- peçetesine siliyor:)
Ama baktım Duru ağzını her seferinde yeni bir peçeteye siliyor ve kullandığı peçeteyi atıp yenisini alıyor.Onu kağıt israfı konusunda uyardım ve kağıtların, peçetelerin ağaçlardan yapıldığını söyledim.Çok kağıt harcarsak çok ağaç kesilir dedim.
Gözlerini kocaman kocaman açtı, ağaçlar mı dedi, şaşırdı ve peçete tüketimine dikkat etti.Akşamın ilerleyen saatlerinde her peçete alırken ya da bir şeyler çizerken ağaçlardan bahsetti."Kızım kağıdı ihtiyacımız varsa kullanmalıyız ama gereksiz yere sarfetmemeliyiz" dedim.
Neyse iki gün sonra Nurcan Hanım'la sabah evden çıkmadan önce muhabbet ediyorduk.İki gündür nezle olduğundan bahsetti sonra da Duru bana peçete kullandırtmıyor diye güldü.Nasıl yani diye sordum.Kadıncağız burnu akıyor diye ne zaman peçeteye uzansa bizim kız önüne atlayıp 'peçete kullanma onlar için ağaç kesiliyor!'demiş.Bu yüzden ertesi gün burnunu silmek için yanında bez getirmiş:)))
Bunun üzerine akşam yemeğe oturunca Duru'yu gözledim.Baktım yemeğin ortasında ikinci peçeteye hamle yapıyor.Tam zamanı dedim ve "kızım teyzene peçete kullandırtmamışsın sen niye kullanıyorsun" diye atıldım "ama ihtiyacımız olduğunda kullanmalıyız" demesin mi:))
*Bir kaç gün önce de teyzesi bir şey yapmasına izin vermediğinde "Teyze sen bu evde yaşamıyorsun,bu yüzden benim sözüm geçer" demiş.Uyanık! Tabi telefonda konuya müdahil olup teyzenin anne sayıldığını söyledim:))
Bu yaşlarda o kadar tatlı oluyorlar ki.Evet bebekken de harikalar, şirinler ama konuşmaya başlayıp iletişim kurmak, düşünmeye başlaması, yorumlar yapması çocuklarla ilişkiyi bambaşka bir boyuta taşıyor.
Ben zaten çok çocuk seven bir insandım, tüm çocukları severim, hepsiyle de bir şekilde muhabbet kurarım ama şimdi evde 7/24 beraber yaşayınca ne akıllı, ne şirin olduklarını görüyorum.Beynin gelişimini gerçekten görebiliyorsunuz, yorumlar yapmaya başlamalarını, akıllarına takılan soruları çok seviyorum.Hayata bir kez daha o gözlerden bakabilmek çok güzel.Büyüdüğümüz için bize normal, olağan gelen bir sürü büyülü anı tekrar yaşamak harika.
Ama en çok Duru'ya bir şey sorduğumda "beynin kendi çıkarlarını değerlendirme anını" gözlerinde görmeyi seviyorum.
-Dondurma mı, park mı Duru?
-(2 sn boşluk) İkisi de.
:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder