Dün Murat aniden bir iş seyahatine çıktı.Akşam eve mutlaka geleceğini söyledi ama yemeğe yetişmesi mümkün olmayacaktı.Duru ile yalnız başımıza yemek yiyecektik ve bu düşünceyle eve girdim.Sonra telefonum çaldı ve iş yerinden bir arkadaşım Duru ile beş dakika içinde hazırlanıp inmemizi çünkü birlikte en sevdiğim hamburgerciye gideceğimizi söyledi.
"Biz gelmeyelim.Duru evden çıkmak istemez belki" şeklinde bir bahane öne sürdüm ama o sırada yandan "hadi gideliiim" diye bağıran bir Duru yüzünden bahanem havada kaldı.Beş dakika içinde aşağıdaydık ve karı koca aynı iş yerinde beraber çalıştığım arkadaşlarım ve biricik oğulları ile birlikte harika bir akşam geçirdik.
En sevdiğimiz hamburgercide yemek yedik, kitapçıya uğradık ve sonra bizi eve bıraktılar.
Yalnız geçeceğinden emin olduğum bir akşamı böyle renklendirdikleri için o kadar mutlu oldum ve sevindim ki. Yaşasın arkadaşlar, yaşasın hamburgerciler !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder